ความหมายของคำว่า ' พวย ๑ '

ความหมายของคำว่า ' พวย ๑ '
พวย ๑ หมายถึง น. ส่วนของกาหรือป้านที่ยื่นออกมา สําหรับรินนํ้า.

พวยน้ำ
น. นํ้าที่พุ่งเป็นลําขึ้นไปในอากาศเนื่องจากลมงวง, นาคเล่นนํ้า ก็ว่า.
พวย ๒
ก. สูง, พุ่ง, ไปโดยเร็ว.
พวยพุ่ง
ว. ช่วงโชติ, พุ่งเป็นลําออกไปโดยเร็ว เช่น แสงพวยพุ่ง รัศมีพวยพุ่ง.
พสก, พสก
[พะสก, พะสกกะ] น. ชาวเมือง, พลเมือง. (ป. วส + ค; ส. วศ + คว่า ผู้อยู่ในอํานาจ).
พสก, พสก
[พะสก, พะสกกะ] น. ชาวเมือง, พลเมือง. (ป. วส + ค; ส. วศ + คว่า ผู้อยู่ในอํานาจ).
พสกนิกร
[พะสกกะนิกอน, พะสกนิกอน] น. คนที่อยู่ในประเทศไม่ว่าจะเป็นพลเมืองของประเทศนั้นหรือคนต่างด้าวที่มาอาศัยอยู่ก็ตาม.
พสนะ
[พะสะนะ, พดสะนะ] น. เสื้อผ้า, เครื่องนุ่งห่ม. (ป., ส. วสน).